Ο Ηλίας Χαραλαμπάκης ρωτάει...

…περιμένοντας μια απάντηση 

Αν και δεν ήθελα να απαντήσω, με τον τρόπο που απάντησες [ΚΛΙΚ] Ισίδωρε με βάζεις εν τέλη στην διαδικασία να γίνω πιο συγκεκριμένος σε αυτά που έγραψα και ναι δυστυχώς με τις διαστάσεις που έχει πάρει το θέμα στους διαφόρους γνωστούς και φίλους οι οποίοι δεν είναι μέσα στην κίνηση και δεν έρχονταν στις γενικές συνελεύσεις και οντάς ελάχιστα πληροφορημένοι  αναγκάζομαι να κάνω αυτήν την ανάρτηση.

Χαρακτηρισμούς μπορούμε να δίνουμε όλοι ο ένας στον άλλο χιλιάδες. Αναφέρομαι στα περί θεϊκού χαρίσματος, ενοχών κ.τ.λ. Άλλωστε είναι το μόνο εύκολο. Αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε συνήθως είναι να απαντάμε επί της ουσίας.  Πάμε όμως στο δια ταύτα: 

Όταν ανακοίνωσα την παραίτηση μου στον Πάνο και στον Νέστορα δεν παρέσυρα κανέναν. Ο Πάνος ήθελε να παραιτηθεί και ο Νέστορας είχε παραιτηθεί ήδη. Οι λόγοι της δίκης τους άρνησης προς την ΔΗ.ΚΙ.ΠΟ. ήταν οι ίδιοι με τους δικούς μου. Είναι οι λόγοι που περιγράφουμε στο προηγούμενο κείμενο: Μεγάλο χρονικό διάστημα της κίνησης χωρίς άνοιγμα προς τον κόσμο, ταυτόχρονη έλλειψη εμπιστοσύνης από μέρους μας σε αρκετά από τα άτομα που είναι μέλη της κίνησης και μια γενική συνέλευση την περασμένη Κυριακή που το ζήτημα της δημοκρατίας εξέλειπε δια παντός. Αν τα προσθέσεις αυτά τα τρία είναι αρκετά για να αποχωρίσουν κάποιοι άνθρωποι. Θα έλεγα λοιπόν ότι το υποτιμητικό σου σχόλιο προς τους τρεις μας ότι οι δυο είναι παρασυρμένοι και ο ένας παρασύρει, είναι πολύ τραβηγμένο. Το ερώτημα που τίθεται σε εμάς είναι το εξής: πως θα εμπιστευτούμε μια κίνηση  όταν παρουσιάζει τέτοια συμπτώματα; Και πως θα μπορέσουμε να την αλλάξουμε όταν δεν μας το επιτρέπετε; 

Προς απόδειξη αυτού αναφέρω τα εξής:

Στην τελευταία γενική συνέλευση, ήσουν εκεί όπως ήμουν και εγώ, όπως ήταν και η Λάμπρου. Δεν με άκουσες που ρωτούσα σθεναρά και φωναχτά αν...