Οι εποχές αλλάζουν

Β' Πανελλήνιος Ποιητικός Διαγωνισμός «Καισάριος Δαπόντες» (κλικ) / Β' βραβείο

Γλιστρά η σκέψη σε όχημα ακαθόριστο

γεφύρια περνά, βουνοκορφές, πάνω από πανύψηλες αντένες

βυθίζεται σε μονοπάτια άγνωστα

αποκάνει κι αποκοιμιέται με το νανούρισμα ενός ρυακιού.

Μια θηλιά από αγκίστρια ματώνει ένα όνειρο

γύρω αλαλάζουν φιγούρες με γραβάτες

και χρυσοποίκιλτα σύμβολα.

Οι εποχές αλλάζουν κάθε χρόνο

μόνο η πορεία τους δεν είναι ίδια

η άνοιξη έρχεται με ευωδιές από άνθη

όλο και πιο λίγοι ανταποκρίνονται στο κάλεσμα

οι άλλοι μέσα σε καπνούς αποτσίγαρων

σφαγιάζουν αμνούς προσφερθέντες από κερδοβόλα πέτρινα βλέμματα

με κομβικά σημεία στα πίσω του κεφαλιού τους

και σχέδια βγαλμένα από υπολογιστές απόρρητους.

Συνεχίζουν τις σπονδές και τις θυσίες.

Στης ευδαιμονίας το βωμό τα παιδιά τους,

την πίστη του Αβραάμ μιμούμενοι.

Στην τελετή τούτη τη φορά

ο από μηχανής θεός δεν παρευρίσκεται.

Λέξεις και στόματα από χρόνια αναμνήσεων

με αγουροξυπνούν και ας είναι σούρουπο

αναμιγνύονται με αυθόρμητα μοντέρνα ακούσματα

όλα μαζί υποκλίνονται σε μια φθαρτή θεότητα

που εξαϋλώνεται στην πρώτη αναχαίτιση της φαντασίωσης.

Προς το παρόν υπομένω

των επιβατών την άμοιρη μοίρα

με αλλόκοτες λέξεις από γλωσσικά ιδιώματα ψιθύρων.

Μπροστά στέκομαι όρθιος κι ας σε πλήγωσα

στο δίλλημα σκύβεις ή πεθαίνεις διαλέγω το θάνατο

κι όταν υψώνω το τοίχος της παιδικής ψυχής

από το φόβο και το πάθος νικά το πάθος.

Ε. Καστρινάκης