"Grande Peur" (Μέγας Φόβος)

Β' Πανελλήνιος Ποιητικός Διαγωνισμός «Καισάριος Δαπόντες» (κλικ) / Έπαινος

Φοβάμαι...

...νύχτωσε...

και ο Ψαράς ταξιδεύει πάλι στη θάλασσα,

κουνώ τα κουπιά

και μαζί φτιάχνουμε χάρτινα καραβάκια

με εφημερίδες αντίκων...

τα αφήνουμε να κοιμηθούν στη θάλασσα

μα έρχονται οι Μέδουσες και τα βυθίζουν...

...και τότε κλαίω...

κλαίω και τα ψάρια με κοιτούν

πίσω από τα γυάλινα μάτια τους...

η θάλασσα γέμισε βυθισμένα καραβάκια

που αργοπεθαίνουν στάζοντας αίμα στα μαργαριτάρια

του βυθού...

έγινα μια χάρτινη ψυχή,

μια χάρτινη καρδιά που πεθαίνει

περισσότερο

όταν χτυπά...

(Μητέρα, αγκάλιασε τα κομμάτια Σου...)

φυσά ο άνεμος, τρέχουν οι λέξεις.

Μια θυσία:

Κολλώ τη σάρκα μου στη βάρκα

και κόβω με το κώνειο τον εαυτό μου,

το χάρτινο εαυτό μου,

τη χάρτινη ψυχή μου...

ένας ακόμη χαρτοπόλεμος

που βουίζει στον άνεμο ξυπνώντας

τη θάλασσα...

Θυμηθείτε...

Νεκταρία Μαραγιάννη