ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ
ΣΗΜΕΡΑ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Ικανοποίησε
και απέσπασε δικαιολογημένα το
χειροκρότημα των θεατών η Ερασιτεχνική
Θεατρική Ομάδα Σκοπέλου, που παρουσίασε
με επιτυχία -παρά τον δυνατό αέρα που
δυσκόλεψε ηθοποιούς και τεχνικούς- το
θεατρικό «Τα κορίτσια δεν μένουν πια
εδώ», σε διασκευή – σκηνοθεσία του Τάκη
Μόσχου και βασισμένο στα «Κόκκινα
Φανάρια»
του Αλ. Γαλανού, μία από τις μεγαλύτερες
επιτυχίες της δεκαετίας του ’60, που
αρχικά γράφτηκε για το θέατρο, στη
συνέχεια έγινε σενάριο για τον
κινηματογράφο και ξαναγράφτηκε για
μιούζικαλ.
Εκτός
από τους πολύ καλούς πρωταγωνιστές
(κλικ) την παράσταση ενίσχυσαν με τις
“μίνι” ερμηνείες τους η Μάρω Βλαχάκη,
ο Γιώργος Τζαβάρας, το αλητάκι (Μάγδα
Πατσή), ενώ ενθουσίασε η Γωγώ Παπαζήση
με την “φωνάρα” της, την οποία θα
ακούσουμε το καλοκαίρι σε ένα αφιέρωμα
για τον Χατζηδάκη.
Μάχη
με τον καιρό έδωσε ο Κώστας Πατσής για
να έχει η παράσταση καλό φως και ήχο.
Η
παράσταση επαναλαμβάνεται σήμερα στις
9.30 μ.μ. για να την απολαύσουν όσοι δεν
μπόρεσαν χθες, αφού ο «Ορφέας» ήταν
ασφυκτικά γεμάτος και...
πολλοί παρακολούθησαν
όρθιοι την παράσταση.
![ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ [ΑΡΧΕΙΟ]](http://3.bp.blogspot.com/-uMNnM4QooMg/WlG7-Ow_yUI/AAAAAAABPB4/l087Ch6EBUQ_8akWrCPUacapUjsDHb5vQCK4BGAYYCw/s350/LOG%2BSPOR-%2B%25282%2529.png)
μπραβο τακη,μπραβο κοριτσια και αγορια.ειστε φοβεροι.σας αγαπω πολυ ολους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΡΑΒΟ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μπράβο είναι λίγο.Αυτό που είδα εγώ χθες, γιατί δεν κατάφερα να είμαι στην πρεμιέρα,ήταν μοναδικό!Ηθοποιοί,σκηνοθέτης,και τα παιδιά πίσω απτα φώτα έδειξαν ότι εργάστηκαν σκληρά και με πολύ ζήλο για να έχουν αυτό το αποτέλεσμα.Έκαναν το περίφημο αυτό έργο ‘‘τα κοκκινα φανάρια‘‘ ακόμα πιο δυνατό.Του έδωσαν άλλη αξία!Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά.Από την μαντάμ Παρί που τελικά είχε το τέλος που της άξιζε(ωραία Κωνσταντίνα),τον Μιχαήλο που ο έρωτας του για την Καρέζη ήταν αυτός που μπορεί και να τον άλλαξε στο τέλος,και το απέδωσε πολύ ωραία ο Σιδέρης,την περίφημη Μυρσίνη,που ωφείλω να ομολογήσω ότι έκλεψε την παράσταση στην κυριολεξία με τη μεταμορφωσή της κατά τη διάρκεια του έργου,το κατατρομαγμένο πλάσμα του δρόμου που καταλήγει να γίνετε ο καθρέπτης της μαντάμ Παρι,και να της παίρνει τα ηνία,λεγοντάς της ότι ‘‘εσύ με σπούδασες‘‘και μας δίνει να καταλάβουμε ότι η ζωή συνεχίζετε ίδια,ειδικά η στιγμή που ήταν οι δυο τους κάτω ήταν ανατριχιαστική,το καταπληκτικό αλητάκι του δρόμου καθισμένο στα χαρτόνια ψάχνοντας λίγη ζεστασία στην γλυκιά και ατελείωτη φωνή της Γωγώς που μας έχει χαρίσει μοναδικές, ανατριχιαστικές στιγμές, τόσα χρόνια,(μπράβο Γωγώ),την Καρέζη σε όλες τις σκηνές της και που τη στιγμή που μπαίνει ο Παπαμηχαήλ απογοητευμένος όλοι παγώσαμε,και ειδικότερα στη στιγμή του ξύλου από το Μιχαήλο,ήταν μοναδική αλλά και το τραγουδι της με την κιθάρα,η Δούκισα επίσης την ώρα που κατέρεε ψυθηρίζοντας νιώθαμε τόσο τον πόνο της,η ψιλόλιχνη Μαρίνα με την ατελείωτη μαγκιά ήταν φοβερή αλλά και ο Βαγγελάκης απέδωσε πολύ καλά το φοβισμένο και εξαρτημένο άτομο,ο μπαμπάς Δρόσος ήταν στοχαστικός όπως πρέπει να είναι οι ναυτικοί και ο πόνος της Μαρίας από τον Πλατανο με την κομμένη ανάσα, μας μετέφερε τον πόνο της,ο Νώντας ήταν ο κατάλληλος γιαυτο το ρόλο και τον απέδωσε τόσο ωραία τόσο σκληρά όσο έπρεπε,(μπραβο Αντώνη είσουν καταπληκτικός),η φωνή της Μάρως ήταν ότι έπρεπε για την κακιά γειτόνισσα.Οσο για το φινάλε με το μονοπάτι όλοι δακρύσαμε και περισσότερο όταν ο σκηνοθέτης φίλησε τα παιδιά ένα ένα.Σας αξίζουν όλους πολλά συγχαρητήρια να είστε καλά και να μας χαρίζετε πάντα τέτοιες όμορφες στιγμές.Τάκη Μόσχο χαιρόμαστε που είσαι στον τόπο μας,σευχαριστούμε, αναμονή για το επόμενο,αν και θα ήθελα να το ξαναδώ το ίδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου τα ειδες ολα αυτα?? Γιατι εγω κόντεψα να κοψω τις φλεβες μου. Τοσο ανευρο τοσο βαρετο.. Η ιστορια δεν ειχε συνοχη, οι σκηνες δεν εναλλασσονταν ομαλα... Πήραν ένα αριστούργημα και το εκαναν μια θλιβερή περίληψη. Ειδικα την μανταμ Παρι δεν μπορουσα να την ακουω. Για να μη σχολιασω τη σκηνη του ξεπεσμου της που ηταν τοσο μα τοσο γελοια. Ενταξει καλη προσπαθεια για ερασιτεχνες αλλα μην το αναγουμε και σε Επιδαυρο. Ελεος.
Διαγραφή